Przestrzeń wentylowana

STROP NAD PRZESTRZENIĄ WENTYLOWANĄ

Strop nad przestrzenią wentylowaną jest nowoczesną alternatywą dla typowych podłóg na gruncie, przeznaczoną

do stosowania w budownictwie mieszkaniowym jedno i wielorodzinnym. Rozwiązanie to umożliwia znaczne

przyspieszenie prac budowlanych, zapewniając jednocześnie wykonanie zdrowego i funkcjonalnego podłoża w budynku.

ZALETY MONTAŻOWE: Stosowanie niezależne od podłoża (rodzaj, nośność, nachylenie) Bez konieczności zasypywania fundamentów Montaż niezależny od warunków atmosferycznych (błoto, mróz) Bez użycia ciężkiego sprzętu (koparka, zagęszczarka) Szybszy montaż – nie trzeba czekać ściany fundamentowe nie są obciążone gruntem i zagęszczarką Idealne rozwiązanie na działki z utrudnionym dostępem ciężkiego sprzętu Możliwy montaż bezpodporowy do nawet 5,5 m Naturalna wentylacja (usuwany gaz radon) Zabezpieczenie przed wodą i wilgocią

STROP NAD PRZESTRZENIĄ WENTYLOWANĄ

Konstrukcja stropu nad przestrzenią wentylowaną nie różni się niczym od standardowych stropów montowanych między poszczególnymi kondygnacjami budynku. Strop nad gruntem można wykonać w systemie RECTOBETON, RECTOLIGHT oraz RECTOPLAST. Oznacza to, że wypełnieniem międzybelkowym może być pustak betonowy lub szalunek tracony w formie panela drewnopodobnego lub plastikowego. Strop można wykonać zarówno na ścianach dwu jak i trójwarstwowych.

Montaż stropu wykonywany jest w standardowy sposób. Największym ułatwieniem i przyspieszeniem prac jest fakt, że montaż odbywa się na poziomie „0” bez konieczności używania drabin i rusztowań. Wieniec można wykonać za pomocą szalunków lub użyć gotowych kształtek wieńcowych betonowych lub z XPS.

Na stropie mogą się opierać ścianki działowe, które są uwzględniane podczas dobierania odpowiedniego rozwiązania.

Izolację termiczną najczęściej wykonuje się na stropie (np. EPS 100 gr. 15-20 cm) nad izolacją układana jest warstwa posadzki betonowej.

Stropy nad przestrzenią wentylowaną wymagają zastosowania odpowiedniego systemu wentylacji, niezbędnej m.in. ze względu na usunięcie wilgoci oraz gazów typu radon. Łączna powierzchnia otworów wentylacyjnych powinna wynosić, co najmniej 0,05% powierzchni kondygnacji (np. powierzchnia stropu = 100 m2 → powierzchnia otworów wentylacyjnych = 0,0005*100 = 0,05 m2 = 500 cm2) w przypadku większej koncentracji gazu radon powierzchnia ta powinna być przeliczana indywidualnie. Wentylacja powinna być realizowana w postaci otworów lokalizowanych w przynajmniej dwóch różnych ścianach fundamentowych, zabezpieczonych maskownicą umożliwiającą regulację przepływu strumienia powietrza oraz zabezpieczającą przed przedostawaniem się owadów.

ZALETY  STROPU NAD PRZESTRZENIĄ WENTYLOWANĄ

• Brak ryzyka uszkodzenia posadzek związanych m.in. z nierównomiernym  osiadaniem gruntu pod posadzką.
• Dodatkowe usztywnienie budynku na poziomie „0” – dodatkowy wieniec żelbetowy równomiernie przenoszący obciążenia na ławy fundamentowe

ZDROWOTNE:

• Lepsze zabezpieczenie przed oddziaływaniem gazów pochodzenia ziemnego (np. radon) wynikające z braku bezpośredniego kontaktu konstrukcji z gruntem (niezbędna odpowiednia wentylacja przestrzeni wentylowanej). Gaz ten występuje najczęściej na terenach górzystych, gdzie występują skały granitowe i przez nieszczelności w skorupie ziemskiej oraz konstrukcji budynków dostaje się do pomieszczeń. Najskuteczniejszą metodą pozbycia się tego gazu jest wentylowanie przestrzeni pod budynkiem czy w formie wentylowanej piwnicy czy wentylowanej przestrzeni pod stropem.
• Przestrzeń wentylowana jest bardzo dobrą izolację przed wilgocią. W trakcie budowy wystarczy ułożyć izolacje (np. folia fundamentowa) oddzielającą ściany fundamentowe od strop. Stropu od spodu się nie izoluje ponieważ powietrze jest bardzo dobrym izolatorem.
• W przypadku zalania (nawałnica, powódź, roztopy), po opadnięciu wody przestrzeń wentylowana w naturalny sposób jest osuszana usuwając nadmiar wilgoci.

MONTAŻOWE:

• Stosowanie niezależne od podłoża. Nawet w przypadku bardzo słabych gruntów nie ma konieczności ich wymiany lub wzmacniania ponieważ nie stanowią oparcia dla stropów. Stropy opierają się na ścianach fundamentowych.
• Montaż na terenach podmokłych. W okresie wysokiego poziomu wód gruntowych można przeprowadzić montaż ponieważ prefabrykaty układane są jedynie na ścianach fundamentowych. Okresowo pojawiająca się woda nie wpływa negatywnie na pracę stropu.
• Bez konieczności zasypywania fundamentów. Po wykonaniu ścian fundamentowych nie trzeba zasypywać przestrzeni piaskiem.
• Montaż w trakcie deszczu. Wszystkie prace można wykonać ręcznie bez użycia ciężkiego sprzętu. W przypadku tradycyjnej posadzki na gruncie do zasypania fundamentów niezbędne są transporty piasku, które w okresie deszczów nie mają możliwości dojechania po terenie nieutwardzonym.
• Montaż w trakcie mrozów. Podczas mrozów gdy ziemia jest zmarznięta nie prowadzi się zasypywania fundamentów. Zmarznięty grunt po roztopach zmniejsza swoją objętość co w przypadku posadzki na gruncie mogłoby spowodować dodatkowe osiadanie.
• Bez użycia ciężkiego sprzętu. Wykonując przestrzeń wentylowaną  nie trzeba nawozić piasku oraz go zagęszczać przez co niepotrzebna jest obecność wywrotki, koparki oraz zagęszczarki.
• Szybszy montaż. Montaż stropu można wykonać najczęściej już dzień po wymurowaniu ostatniej warstwy bloczków fundamentowych. W przypadku zasypywania przestrzeni międzyfundamentowej koniecznie trzeba odczekać 1-2 tygodnie, aby zagęszczarka podczas pracy nie zniszczyła wcześniej wymurowanych ścian.
• Trudny dojazd. Ręczny montaż stropów można wykonać wszędzie tam gdzie nie dojedzie ciężki sprzęt. Metr bieżący belki waży od 15 do 20 kg, a waga pojedynczego pustaka betonowego nie przekracza 20 kg.
• Możliwy montaż bezpodporowy do nawet 5,5 m. Standardowo stropy podpiera się jedną podporą (rozpiętość do 5 m) lub dwiema (rozpiętość ponad 5 m). Stosując większą liczbę sprężonych belek można zrezygnować z podpór w pomieszczeniach o rozpiętości przekraczającej nawet 5 m.

EKONOMICZNE:

• Brak zasypywania fundamentów. Wystarczy zdjąć humus i teren pod montaż stropu jest gotowy. W przypadku standardowej posadzki na gruncie na każde 100 m2 przy założeniu warstwy podbudowy grubości ok. 50 cm potrzebne jest ponad 100 ton piasku.
• Brak ciężkiego sprzętu. Brak konieczności zasypywania przestrzeni międzyfundamentowej to od kilku do kilkunastu transportów piasku mniej na budowę. Dodatkowo nie jest potrzebna praca koparki i zagęszczarki.
• Brak warstwy izolacji przeciwwodnej. Warstwa powietrza pod stropem jest bardzo dobrym izolatorem. Jedyne miejsca układania izolacji do styk ścian fundamentowych z wieńcem żelbetowym.
• Teren górzysty. Ze względu na głębsze przemarzanie gruntu oraz duże różnice poziomu terenu na terenach górzystych ławy fundamentowe potrafią mieć nawet ponad 2 m wysokości. Koszt zasypania takiej objętości w przypadku kiedy nie wykonujemy piwnicy jest bardzo duży.
• Dostęp do instalacji. W przypadku awarii instalacji prowadzonej pod budynkiem jest zapewniony do niej dostęp.  Nawet jeżeli w trakcie użytkowania dojdzie do zmiany lokalizacji urządzeń sanitarnych możliwe jest rozbudowanie instalacji pod stropem bez zbytniej ingerencji w posadzce.
• Brak spękań na połączeniu ściana/podłoga. W przypadku posadzki na gruncie ze względu na osiadanie gruntu możliwe jest pojawianie się spękań. Widoczne są one na połączeniu cokołu montowanego do ściany, a samą posadzką. Najbardziej uciążliwe awarie mogą wystąpić w łazienkach gdzie pod warstwą płytek ceramicznych znajduje się izolacja przeciwwodna wrażliwa na spękania i rysy.